Check out our dog labrador 3 print selection for the very best in unique or custom, handmade pieces from our prints shops. On average, a Labrador Retriever will have a lifespan of about 12 to 12 1/2 years. Recent studies have suggested the yellow and black Labs will live longer than chocolate Labradors, which only live to 10.7 years on average. As with any dog, his diet, as well as inherited diseases and healthcare, will influence his lifespan. Photo about Spain. Woman and chocolate labrador 3 month old puppy looking at the camera. Herd of cows in the background. Image of knit, chocolate, clothes - 196409672 The first 6 months of a puppies’ life is roughly equivalent to the first 10 years of a human child’s life. Between 6 and 12 months old, they will enter adolescence. At a year old, they are a mature adolescent. Sometime between 2 and 3 years old they become physically and mentally mature. Pobierz najpopularniejsze zdjęcia z kategorii Labrador na Freepik Za darmo do użytku komercyjnego Wysokiej jakości obrazy Ponad 24 mln zdjęć stockowych Edit: Szczeniaki znalazły domy :) --- PSIE DZIECIAKI PILNIE DO ADOPCJI Przyjęliśmy dziś dwa szczeniaki w typie labradora. Czekoladowy jest samczyk, Napríklad labradorský pes Chilla z Austrálie zomrel vo veku 32 rokov, čo je na ľudské pomery 150 rokov. Existujú dokonca psy, ktoré sa kvôli svojmu veku dostali do Guinessovej knihy rekordov. Labrador Butch zo Spojených štátov sa teda dožil 28 rokov a prvé tri roky bol držaný vo veľmi zlých podmienkach. Pobierz najpopularniejsze zdjęcia z kategorii Brazowy Labrador na Freepik Za darmo do użytku komercyjnego Wysokiej jakości obrazy Ponad 1 mln zdjęć stockowych The following are the stages of puppy growth and development, starting at birth and ending when your dog reaches adulthood Each of these puppy stages comes with its own unique milestones as well as particular care requirements It might take an extra week or two, but I recommend this as an addition in the ninth month because it allows you to Tipy pro výběr labrador je štěně: vývoj za měsíc. Labrador štěňata mají silné tělo a trvanlivé lebku. Toto plemeno je považován v poptávce. Ale dospělý člověk s nárůstem 60 cm a o hmotnosti 40 kg je schopen ochránit své území, protože se jedná o přátelský zvíře.Jak připravit domovPřed podáním štěně… 849jgOB. 23,628 obrazki Labrador są dostępne na licencji bez tantiem Najlepsze dopasowanieŚwieżePopularnePies rasy labrador retrieverHappy Labrador w młody labradorPrzycięty widok pary seniorów stojącej w nowym domu i psa labradora leżącego na dywanie na pierwszym planieGolden Retriever (2 lata)Labrador retriever, 4 lata, siedzi przed białym tłemZdenerwowany psa na ławceGolden Retriever and a Labrador puppy sitting in front of whiteŻółty labrador retrieverPiękny złoty pies myśliwski pies z języka się siedząc na schodachLabrador retriever, 12 miesięcy, siedząc w tleŻółty labrador leżący na zielonym trawniku z językiem retriever na trawiasta łąkaDziecko z zespołem Downa oraz Labrador retriever dotykają się nosamiLaboratorium na górzeŻółty laboratorium szczeniak w stoczniPies leży na ławce w parkuSześć psów labrador z rzędu2 miesiąca życia szczeniak labrador retriever do żucia na piłkęGolden retriever pies na trawiePies golden retrieverLabrador retriever, 7 miesięcy, siedząc w tleSzczeniak Labrador gryzienie w kolorowe zabawkiMężczyzna trzymający szczeniakaSzczęśliwy, Labrador Retriever, pies Head ShotZłoty pies labradorOjciec szczeniąt gospodarstwaYellow labrador siedzi na kanapieBrązowy labrador leżącegoAfrican american para z labrador pies Przeprowadzka do nowego mieszkaniaCzarny labrador retrieverZłoty pies myśliwski pies siedzi na na białym tle białyInny kolor labrador retriever psyŚliczny złoty pies myśliwski pies leżał na zielony trawnik w parkuPies urodzinoweLabrador retriever szczeniak z słodkie oczyMłoda para z psemDwa słodkie szczeniaki labradorŻółty labrador retrieverGolden retriever pies siedzi na zielony trawnik w parkuLabrador retriever czekoladoweCute pies jesienią charakterCute labrador retriever i rodziny golden retriever sobie santaŚmieszne golden retriever pies na zielony trawnikLabrador mały szczeniak ogród spacerLabrador Szczenięta na białym tleBusinesswoman talking on smartphone while petting dogCztery psy Labrador Retriever na wiosennej łąceŁadny ładny żółty labrador z piłka pomarańczowyAdorable kid palming golden retriever w pokoju dzieciSzczeniak Labrador z kwiatamiCztery Labradors Retriver na łące wiosennejLabrador czarny kapelusz i krawatSzczęśliwy adorable kid odwracając, golden retriever, siedząc na podłodze w pokoju dzieciPrzystojny labrador czekoladowyLabrador Retriever, pies, 8 miesiąca życia, siedzi na białym tleGolden retriever pies leżąc na łóżku w pokoju dzieciGolden retriever kolekcjiGolden retriever pies na świeżym powietrzu w parku zimowym śnieguPies ładny złoty pies myśliwski, leżąc na łóżku w pokoju dzieciUroczy zdrowy dorosły, aktywny, żółty pies Labrador Retriever stojący z przednimi łapami na drewnianym pniu na zielonej polanie kwiatów przeciwko zachmurzonemu, burzowemu niebuKrem dla szczeniąt Labrador skierowany do kamery, odizolowany na białoZimowy portret młodego golden retrievera wieczorem słoneczna i siostra siedzi na koc z labrador piesLabrador piękny jest chodzenie w ogrodzieTrzy labrador retriever psy na trawieAdorable kid stoi w łóżeczku, golden retriever, leżącego na podłodze w pokoju dzieciPodeszłym wieku czarny Labrador PiesWłaściciel kota psaGolden retriever pies gry z gumową piłkę w parkuŚliczny beżowy labrador pies myśliwski, ustanawiające w studio patrząc w kamerę z spokojny wyglądZamknij się obraz ładny jeden miesiąc szczeniak labrador na niebieski tabeliMłodych cute biały labrador pies myśliwski pies szczeniak z ładną buzię na zewnątrzDziecko z zespołem Downa, siedząc na podłodze z Labrador retriever na dywanieCzarny labrador szczenięYellow labrador w parkuAdorable kid stojący w pobliżu łóżko z psa w pokoju dzieciPies labrador retriever w parkuDwa labradory siedzi w łące, czarny i jasneAdorable kid słuchanie muzyki z tabletu i opierając się na golden retriever na łóżku w pokoju dzieciPiękne labrador retriever dla dorosłychSzczeniak Labrador czarne na białym tle portret. Zwierzęce motywyPiękny laboratorium czekolady, siedząc na na białym tle łapkaAdorable kid i golden retriever w pokoju dzieciLabrador retriever, 7 miesięcy, siedząc w tleSiedzi blond i brąz labrador retriever szczeniakAdorable kid gospodarstwa tablet, golden retriever z słuchawki, leżąc na łóżku w pokoju dzieciŁadny pies labradorŁadny żółty labrador grając w morzuUrocze dziecko i pies, leżąc na łóżku w pokoju dzieciPortret szczęśliwy pies szczeniak Labrador Retriever siedzi oPiękne labrador retriever na białym tleŁadny pies z dziewczyna na białym tleArchitekci w wizytowym pracę z blueprint podczas pies, leżąc na dywanie w biurzeCzarny labradorSzczeniak Labrador retrieverUśmiechnięty mężczyzna młody rozmowy za pomocą smartfonów i patrząc na psa w biurzeTrzy urocze labrador retriever szczeniętaHandsome guy with his dogNiepełnosprawny Labrador jest jedna z sześciu ras myśliwskich zwanych retrieverami. Nazwa ta wywodzi sie od czasownika "to retrieve", który oznacza "odszukiwanie czegoś i przynoszenie na miejsce", a wiec aport. Pełna nazwa rasy brzmi labrador retriever i jej pierwszy człon sugeruje, że psy te pochodzą z półwyspu Labrador na kontynencie północno-amerykańskim. W rzeczywistości wywodzą sie z sąsiadującej z nim wyspy Nowej Fundlandii. Obfitujące w ryby wybrzeża spowodowały tam intensywny rozwój rybołówstwa. Rybacy wykorzystywali psy do pomocy w swoich zajęciach. używane były jako zwierzęta pociągowe, przede wszystkim pomagały wyciągać sieci, ale również ratowały topielców. Głowna role w tym zakresie odgrywały duże, mocne, silnie owłosione zwierzęta, nazywane z oczywistych względów nowofundlandami. Mniejsze, również czarne, ale o lżejszym kośćcu i krótszym włosie, były znakomitymi pływakami, wykazywały ogromne zamiłowanie do aportu i posiadały wyjątkowo czuły węch - to właśnie późniejsze labradory. Rasa zainteresowano sie w XIX wieku w Anglii, dokąd psy te trafiły na statkach rybackich razem z transportami dorszy. Jednymi z pierwszych nabywców byli lord Malmasbury i major Radclyfe. Posiadłości tych panów słynęły jako doskonale rewiry polowań na ptactwo wodne. Tam tez szybko zauważono, że te północno-amerykańskie psy idealnie sprawdzają sie jako aportery, co u rozmiłowanych w polowaniach Anglików przysporzyło im wielu zwolenników. Kiedy pod koniec XIX wieku na skutek uprzemysłowienia w rybołówstwie drobni rybacy Nowej Fundlandii zaczęli plajtować, psy stały sie im niepotrzebne. Na szczęście do czasu wprowadzenia kwarantanny na psy, w Wielkiej Brytanii było ich już na tyle dużo, ze nie zagroziło to istnieniu rasy, którą Anglicy uszlachetnili. Wtedy właśnie zaczęto nazywać je labradorami. Brytyjska rodzina królewska od tego czasu zawsze trzymała i trzyma do dziś w swoich posiadłościach labradory. A król Jerzy VI był do śmierci honorowym prezesem Brytyjskiego Klubu Labradora, po nim funkcje te przejęła jego córka - królowa Elżbieta II. Jak wygląda labrador? Jest to pies mocny, o zwartej budowie i szerokiej głowie, z wiszącymi, niezbyt dużymi uszami. Sierść ma krotka i gęstą, bez falistości i frędzli. Występuje w trzech kolorach: czarnym, czekoladowym i biskwitowym (od jasnokremowego po rudy). Wzrost psów waha sie w granicach 54-57 cm, a waga od 25 do 34 kilogramów. W Polsce jest to rasa stosunkowo mało znana i niezbyt rozpowszechniona - aczkolwiek jego popularność bardzo wzrasta - w przeciwieństwie do krajów anglosaskich, gdzie znajduje sie w czołówce psich populacji. Labrador jest tam powszechnie znany i lubiany, gdyż uważa sie go za wcielenie psich cnót. Pieszczotliwie zwany "lab", jest najulubieńszym psem Amerykanów. Spotyka sie go w filmach, używa do polowania, służy w policji i straży pożarnej oraz innych służbach ratowniczych. Skąd ta ogromna popularność? Przede wszystkim z powodu jego charakteru. Są to psy łagodne i cierpliwe, nie wykazujące agresji. Są niezwykle lojalne i przywiązane do ludzi, bardzo inteligentne i obdarzone niezwykłym węchem oraz pasja poszukiwania. Te wszystkie cechy, a także fakt, ze ich krotka sierść jest niezwykle gęstą i nieprzemakalna, spowodowały, ze są one nie tylko doskonałymi psami domowymi i przyjaciółmi dzieci, ale także idealnymi psami służbowymi. Labradory znalazły przede wszystkim zastosowanie jako przewodnicy niewidomych (np. we Francji ponad 50% wszystkich psów-przewodników to labradory). Wspaniały węch tych psów znajduje zastosowanie w różnorakich służbach. w porcie Hull pracują one przy wykrywaniu narkotyków na promach z Rotterdamu i Zeeburg. Kanadyjska Kompania Imperial Oil zatrudnia około tuzina labradoów. Psy używane są tam do wykrywania wycieków ropy z rurociągu przebiegającego do 3,5m pod ziemia. W ciągu kilku lat - na 136 przypadków poszukiwań - psy zawiodły jedynie 2 razy. Labradory wykorzystuje również straż pożarna w Wielkiej Brytanii, gdzie pracują jako "wykrywacze podpaleń". Pies nawet w parę dni po pożarze potrafi wyczuć, czy i gdzie został podłożony ogień, wykrywając pozostałości środków zapalających. Wrodzony instynkt aportera, chęci do pracy i niezwykła dokładność w wykonywaniu poleceń właściciela zadecydowały o jeszcze jednym zastosowaniu tych niezwykłych psów, a mianowicie używa sie ich do poszukiwania osób zasypanych przez lawiny, a także ofiar katastrof budowlanych. Początki tej pracy datują sie na okres II wojny światowej, gdy w Anglii po raz pierwszy stosowano psy do poszukiwania osób zasypanych gruzami podczas nalotów na Londyn. W polskiej straży pożarnej praca nad szkoleniem psów ratowniczo- poszukiwawczych zapoczątkowana została przez aspiranta Mirosława Pulita z Nowego Sącza. Współpraca Państwowej Straży Pożarnej z Federalna Służbą Ratownictwa Technicznego RFN (THW) zaowocowała miedzy innymi zainteresowaniem dał innych niż "tradycyjne" owczarki niemieckie ras. Zafascynowany wyjątkowością retrieverów M. Pulit sprowadził do Polski wspaniałego czarnego psa o imieniu Czaki po doskonale pracujących rodzicach. Niestety, wczesna tragiczna śmierć psa nie pozwoliła, aby zaczął pracować jako pies-ratownik. Dzięki współpracy z THW trafił do M. Pulita kolejny pies - tym razem zloty Apollo, pochodzący również z linii psów pracujących w niemieckim ratownictwie. Pies okazał sie godny swego imienia i zwyciężał już kilkakrotnie na wystawach psów rasowych w Polsce. Nie dość na tym, w wieku roku i trzech miesięcy zdał pomyślnie w sierpniu ub. roku egzamin na psa ratowniczego, spełniając wysokie kryteria stawiane przez międzynarodowa organizacje ratownicza (INSARAG). To ogromne osiągniecie dla tak młodego psa. Nie jest on jedynym labradorem pracującym obecnie w polskich służbach ratowniczych. W jednostkach PSP i OSP Nowosądecczyzny jest już ich pięć. Wszystkie doskonale radzą sobie w najtrudniejszych nawet warunkach, spełniając pokładane w nich oczekiwania. Joanna Grosset WORTAL zdjęcia, dzięki uprzejmości: Ireneusz Lelonek, oraz oraz Zgodnie ze wzorcem Labrador ma krótką, twardą, bardzo gęstą, nieprzemakalną sierść, podszytą gęstym obfitym podszerstkiem. Zgodnie ze wzorcem sierść powinna być gładka i przylegająca do ciała, bez fali lub frędzli. Ogon bez śladu pióra. Umaszczenie: całkowicie czarne, żółte lub czekoladowe. Kolor żółty obejmuje odcienie od jasnokremowego do rudego, jak u lisa. Dopuszczalna jest mała, biała plamka na przedpiersiu. Pielęgnacja sierści Pielęgnacja labradora nie jest kłopotliwa, trzeba się jednak liczyć z tym, że pies, zwłaszcza w okresie linienia, gubi dość znaczne ilości włosa. Jest to jednak problem łatwy do rozwiązania – wystarczy bardzo dokładne i regularne szczotkowanie, które pozwoli usunąć martwą sierść zanim powbija się w nasze dywany i kanapy. Sierść wypada, kiedy jest zniszczona i przesuszona. Trzeba ją zatem bardzo regularnie odżywiać: przynajmniej 2-3 razy w tygodniu spryskiwać odżywką zawierającą wysokiej jakości olejki, a po każdej kąpieli zawsze nakładać balsam regenerujący. Przy takiej pielęgnacji włos bardzo się wzmocni, stanie się bardziej elastyczny i będzie miał mniejszą tendencję do wypadania. YADIGAR YERS Herbu Zadora i YUNWU SHAN Herbu Zadora Szczotkowanie Ze względu na wypadający włos, psa trzeba jak najczęściej szczotkować twardą włosianą szczotką o dosyć gęstej, równej szczecinie, najlepiej ustawionej prostopadle do obudowy, bo taka szczotka całą powierzchnią przylega do ciała i najlepiej wyczesuje martwą sierść. Bardzo dobrze sprawdza się również szczotka gumowa o miękkich, elastycznych końcówkach, dostosowana wielkością do rozmiarów psa. W przypadku bardzo obfitego podszerstka przyda się do jego wyczesywania szczotka metalowa typu slicker, z dużą ilością zagiętych drucików. Nadmiar podszerstka można również wyczesać gęstym grzebieniem, który często usunie go lepiej niż jakakolwiek szczotka. Trzeba pamiętać, że psy krótkowłose szczotkuje się i czesze zawsze z włosem, ponieważ czesząc pod włos niszczy się sierść. Tak jak w przypadku innych psów, sierść przed szczotkowaniem trzeba koniecznie spryskać odżywką, najlepiej zawierającą naturalne olejki, ponieważ ten typ owłosienia jest szczególnie podatny na przesuszenie, wskutek czego włos traci elastyczność, staje się matowy i łamliwy. BABY LION Z Grodu Hrabiego Malmesbury Kąpiel Częstotliwość kąpieli jest dość dowolna, psa kąpie się zazwyczaj wtedy, kiedy jest brudny, nie rzadziej jednak niż raz na dwa miesiące. Choć często się sądzi, że kąpiel psa krótkowłosego nie jest konieczna, to pamiętać należy, że na jego sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które ją niszczą i wysuszają. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne. Do kąpieli używamy szamponów pielęgnacyjnych dostosowanych do aktualnych potrzeb sierści. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych będzie to szampon regenerujący, w przypadku problemów z kolorem - odpowiedni szampon intensyfikujący barwę. Bardzo wskazane jest użycie po kąpieli balsamu-odżywki, choć tego rodzaju kosmetyk kojarzony jest raczej z psami długowłosymi. W tym przypadku chodzi o odżywienie i uelastycznienie włosa, bo im będzie silniejszy tym mniej będzie się łamał i sypał. Przed kąpielą dokładnie moczymy sierść trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa, również wtedy, kiedy trzeba ją spłukać po myciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości odbija się od sierści i powoduje, że szampon dłużej się pieni i trudniej go wypłukać. Psa myjemy zawsze dwukrotnie odpowiednio rozcieńczonym szamponem a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, szamponu zmieszanego z wodą nie można przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące. Wśród ras gładkowłosych zdarzają się psy o niezbyt miłym, osobniczym zapachu skóry, które wymagają odpowiednio częstszego mycia. W tym przypadku wskazane jest użycie do kąpieli specjalnego szamponu niwelującego zapach skóry i sierści. Dwukrotnie umytą i dokładnie wypłukaną sierść odciskamy ręcznikiem i nakładamy na 2-5 minut balsam-odżywkę. Ponownie płuczemy. Po wytarciu ręcznikiem (z włosem, a nie pod włos) pies jest praktycznie suchy, w lecie może doschnąć na świeżym powietrzu, w chłodny dzień lepiej dosuszyć ją niezbyt gorącą suszarką, ponieważ gęsty podszerstek długo wysycha a nasi czworonożni przyjaciele łatwo się po kąpieli przeziębiają. Czystość bez kąpieli Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna mało elegancko pachnieć, możemy odświeżyć jego owłosienie bez użycia wody. Przecieramy sierść frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci jej miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty. Do wyczyszczenia sierści na sucho można zastosować również specjalne pudry czyszczące. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go łatwo i równomiernie rozprowadzić na sierści. Spryskujemy ją dobrze wymieszanym pudrem z odległości około 20 cm, następnie lekko masujemy, żeby lepiej rozprowadzić puder i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie dokładnie psa szczotkujemy. Sierść jest czysta, pachnąca i bardziej puszysta. Ta metoda daje doskonałe rezultaty u psów o jasnej sierści. Na ciemnym, bardzo mocno przetłuszczonym owłosieniu puder może pozostawić białawy osad. Higiena Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj. Jak dobrać akcesoria oraz kosmetyki do potrzeb i rodzaju sierści: Akcesoria do pielęgnacji sierści kliknij tutaj Dobór kosmetyków do potrzeb i rodzaju sierści kliknij tutaj Epoch JASPER Przygotowanie sierści do wystaw polega przede wszystkim na utrzymaniu jej w idealnej kondycji, żeby była gładka, lśniąca, przylegająca i zdrowa. Psy krótkowłose nie mają wystarczająco dużo sierści, by przy jej pomocy można było coś ukryć lub nadsztukować. Być może dlatego wystawcy uznali, że pies o tego rodzaju owłosieniu może wejść na ring bez przygotowania. A nie jest to prawda. Głównym atutem wielu psów o krótkim włosie jest doskonała budowa anatomiczna i piękna muskulatura i właśnie to warto odpowiednio wyeksponować. Przede wszystkim trzeba psa bardzo dokładnie wyszczotkować, bo jeśli w jego sierści pozostaną martwe włosy, to na ringu będzie to bardzo widoczne. Cały martwy włos musi być dokładnie usunięty, wyczesujemy także nadmiar podszerstka wszędzie tam, gdzie jest to potrzebne dla poprawienia wyglądu psa, np. dla wysmuklenia szyi. Bardziej zaawansowani wystawcy mogą pokusić się o wykonanie zabiegów mających na celu podkreślenie sylwetki psa przez trymowanie. W tym celu stawiamy go na stole i przesuwając nożykiem trymerskim zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa usuwamy tworzącą biały nalot martwą sierść i podszerstek zaczynając od szyi w dół, w stronę barków, potem wzdłuż grzbietu w stronę ud. Po tym zabiegu sierść będzie bardziej przylegająca. Ostateczny szlif najlepiej zrobić dwa dni przed wystawą. Chodzi tu przede wszystkim o nadanie sierści idealnej gładkości i elegancji. Wszystkie miejsca, w których schodzi się rosnący z różnych kierunków włos, muszą być delikatnie, z dużym wyczuciem wyrównane trymerem lub degażówkami. Zaczynamy od ucha wzdłuż szyi, wyrównujemy linie na klatce piersiowej, potem na kończynach przednich i tylnych a na końcu na pośladkach, wewnętrznej stronie ud i ogonie. Sierść na ogonie powinna być krótka, bez najmniejszego nawet frędzla. Podbrzusze musi być pozbawione wystających włosów a znajdujący się na końcu siusiaka pędzel bardzo ostrożnie obcięty. O to akurat warto dbać bez względu na to czy pies jest wystawiany, bo zasychający na nim mocz bywa źródłem niezbyt eleganckiego zapachu. Na zakończenie, jeśli trzeba, wyrównujemy sierść na krawędziach warg i uszu. Niektórzy wystawcy obcinają psu wąsy, ale ponieważ jest to bardzo ważny narząd czucia, nie powinno się tego robić. Przed wystawą koniecznie trzeba psa wykąpać, bo zakurzona i przetłuszczona sierść jest zszarzała, matowa i nie dodaje psu urody. Można to zrobić 2-3 dni przed wystawą, żeby sierść zdążyła się ładnie ułożyć. Jeśli kolor nie jest wystarczająco intensywny, warto do kilku poprzedzających wystawę kąpieli użyć szamponu intensyfikującego barwę. Nie wolno zapominać o łapach. Sierść na wierzchu łap powinna być wyrównana, żeby łapka była okrągła i zwarta. Pazury muszą być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka dni przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem. Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć, a labradory niestety dość łatwo nabierają sadełka. Zbędne kilogramy udaje się czasem ukryć u psów z bardzo obfitą sierścią, u psów krótkowłosych każdy nadmiar tkanki tłuszczowej widać jak na dłoni. Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje, elegancję i sportową sylwetkę, a przecież labrador to pies myśliwski, od którego wymaga się sportowej sylwetki, sprawności i dobrej kondycji. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego wytrenowania psa, choć to akurat dotyczy wszystkich ras. Pies na wystawie musi biegać sprężyście i bez wysiłku, z wysoko podniesioną głową, bo tylko wtedy liczyć na sukces. Niestety wielu wystawców zupełnie o tym zapomina. Przed wejściem na ring Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring starannie ją wyszczotkujemy i pryskamy odżywką nabłyszczającą. Przed użyciem pojemnik z odżywką należy dobrze wstrząsnąć, bo olejki zazwyczaj osadzają się na jej powierzchni. Jeśli jej nie wymieszamy istnieje ryzyko, że w miejscu pierwszego "psiknięcia" na sierści powstanie tłusta plama. Jeśli w oczekiwaniu na wejście na ring trochę z psem pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring. Powodzenia! Uwaga Regulamin wystaw psów rasowych precyzuje: „Zabronione jest traktowanie szaty, skóry i nosa jakimikolwiek środkami, które zmieniają ich strukturę, kolor lub stan. Dopuszcza się jedynie strzyżenie, trymowanie, czesanie i szczotkowanie.” Wystawa jest konkursem piękności, nie da się ukryć, że większość psów jest przygotowywana przy pomocy różnego rodzaju kosmetyków i zabiegów podkreślających lub poprawiających urodę. Jest to wiedza bardzo pilnie strzeżona, zdobywa się ją przeważnie metodą prób i błędów, dlatego zdecydowaliśmy się początkującym wystawcom to i owo podpowiedzieć. Zajrzyjcie do zakładki "Wystawy-jak poprawić urodę?" Ilość odwiedzin na tych stronach dowodzi, że ten temat budzi bardzo duże zainteresowanie. Decyzja: poprawiać czy nie poprawiać, należy wyłącznie do właściciela. Tym, którzy się na to decydują radzimy: wypróbujcie wcześniej i nabierzcie wprawy, kosmetyków używajcie w domu a nie na wystawie, chyba, że w namiocie, zawsze dyskretnie i z umiarem. Powrót